Ik (Timo van Ruiswijk) heb 7 jaar op het Conservatorium gestudeerd en daarvoor ook jarenlang op de muziekschool. Wat me tijdens die tijd altijd intrigeerde was waarom de ene leraar me enorm aansprak en de andere leraar minder. Natuurlijk zou je kunnen zeggen dat persoonlijke voorkeur een rol speelt, maar dat is denk ik deels waar. Een persoonlijke klik is zeker belangrijk, maar ik ontdekte een dieper verband.

Zo zat ik tijdens mijn studie al tijdenlang met een technisch probleem met mijn (rechter) bassdrumvoet. Het lukte mij nooit om snellere patronen te spelen. De meeste leraren raden mij nog meer ingewikkelde patronen aan om te oefenen, maar hoe meer ik dit ging doen hoe slechter het ging. Tot de dag dat ik bij een drumleraar kwam die verder keek dan alleen die voet. Hij keek naar mijn houding en zag dat ik helemaal niet recht op mijn drumkruk zat. Het aanpassen van die houding naar een gezondere rechte houding zorgde ervoor dat ik vanaf dat moment veel beter ging spelen met mijn bassdrumvoet. 

Een andere drumleraar vroeg me tijdens de eerste les een stukje te drummen. Na een paar minuten gespeeld te hebben wist hij fijngevoelig en op een relaxte manier veel te vertellen over mijn persoonlijkheid en uitdagingen. Dit maakte enorm veel in mij los. Ik wilde hierna zo graag drummen en oefenen, terwijl deze leraar nooit huiswerk gaf.

2 heel verschillende leraren, maar het verband: beiden wisten verder te kijken dan het oppervlak en hielpen mij enorm in mijn ontwikkeling als drummer en als persoon in het algemeen!